 |
||||
Geschiedsvervalsing REACTIE OP EEN ARTIKEL IN EEN POPULAIR BLAD; WAARIN GESUGGEREERD WERD, DAT DR. LINSCHOTEN - EEN ARTS DIE RUIM TIEN JAAR LATER DAN HAN MARIE STIEKEMA MET NATUURGENEESKUNDE BEGON - DE VASTENTHERAPIE IN NEDERLAND GEINTRODUCEERD ZOU HEBBEN. Aan de redakteur Geachte heer, "Hij pionierde, net als Han Marie Stiekema, twintig jaar geleden met de sapvastenkuren...." Als schrijver van een veertigtal titels non-fictie en vier romans, houd ik mij al een tijdje bezig met de biografie van Han Marie Stiekema. Ik heb daarover in de loop van de tijd redelijk veel gegevens verzameld. Toen ik in de laatste editie van uw blad toevallig de inleiding over dr. R.Linschoten onder ogen kreeg, viel mijn aandacht op bovenstaande zin. Ik dacht meteen: dit kan niet waar zijn. Wat is namelijk het geval? De bovenstaande zin suggereert, dat beide artsen in dezelfde tijdsperiode samen pioniers in de vastentherapie zouden zijn geweest. De werkelijkheid is echter geheel anders. De chronologie ziet er als volgt uit. Reeds drie jaar voor zijn afstuderen als arts in 1972 liep Han Marie Stiekema stages in de vastentherapie bij dr. van der Upwich in Bussum. In 1972 volgde zijn opleiding in de vasten-reinigingstherapie vlg F.X.Mayr in Oostenrijk. Als de eerste jonge natuurarts opende hij in hetzelfde jaar zijn praktijk in Meppel. Tussendoor ging hij regelmatig naar Duitsland voor aanvullende trainingen in de natuurgeneeskunde. Al gauw boekte hij grote successen en was hij in brede kring bekend en gewaardeerd Naast therapie vond hij het vanzelfsprekend om zoveel mensen te informeren over de nieuwe aanpak. Reeds in het eerste jaar hield hij in het ziekenhuis van Meppel een grote voordracht voor meer dan honderd artsen en specialisten over vasten- en natuurlijke therapie. Nog belangrijker vond hij het voorlichten van leken, aangezien genezing voor een groot gedeelte in ieders eigen hand (leefstijl) ligt. Jarenlang heeft hij daarom door middel van lezingen en voordrachten overal in het land bekendheid aan de natuurgeneeskunde gegeven. In de volgende jaren werd de praktijk uitgebreid en richtte hij de Johanneshoeve ("Centrum voor Biologische Geneeskunde") op, alwaar hij drie jonge artsen (verder) bekwaamde in de vasten- en natuurgeneeskunde. Trees Boeke had er haar kruidentuin, iets dat later uitgroeide tot het bekende "Het Blaauwe Huus", waar nu nog kruidenpreparaten worden gemaakt. Tussendoor volgde hij een follow-upcursus in de vastentherapie vlg. Buchinger bij zijn collega dr. H.Lützner in Überlingen aan de Bodensee en deed hij zijn eerste Zentraining bij Graf Dürckheim in het Zwarte Woud. Intussen schreef Han Marie Stiekema vele artikelen en was hij redactiemedewerker eerst van "Gezond Leven" en later van "De Natuur Uw Arts". Later volgden uitgebreide artikelen o.a. in "Prana" en in het wetenschappelijke tijdschrift "Intermediair". Dat laatste artikel "Biologische Geneeskunde" werd vervolgens opgenomen in een boek van Ankh Hermes, terwijl hij daarnaast een hoofdstuk in het bekende boek "Geneeswijzen in Nederland" van Paul van Dijk voor zijn rekening nam. Al in 1976 kreeg hij een interview in het Elseviers Weekblad, terwijl kort daarop hij op de TV in het programma van Henk Mochel (NCRV) een aantal (ernstige) patienten voorstelde, die alle door zijn vastentherapie waren genezen, beide gebeurtenissen die voor die tijd uniek waren, gezien de onbekendheid van de media met "alternatieve geneeskunde". In de winter huurde hij een boerderij, waar hij mensen - eveneens met veelal ernstige klachten - begeleidde in de vastentherapie, ditmaal als kuur van een aantal weken. Hij was inmiddels zo bekend geworden, dat mensen uit het hele land naar hem toestroomden en hij een wachtlijst van ongeveer driekwart jaar had. Vanaf 1978 (tot 1988) introduceerde hij zijn zeer bekend geworden "vasten-meditatiekringen", groepen van een week waarin hij vasten en reiniging met Zen, lichaamsbewustwording, massage etc. combineerde. In 1981 volgde er een uitgebreid artikel over zijn vasten-meditatiekringen, ditmaal in HP/De Tijd, gevolgd door een in het toonaangevende schoonheidsmagazine "Esteticienne". Een variant waren de "vasten-meditatie vredestochten" (1981-1984) met elk jaar 60-100 deelnemers(sters) die 5 dagen lang al vastende 30 km per dag wandelend aflegden. Rond dezelfde tijd doceerde hij om beurten in de verschillende academies voor natuurgeneeskunde (Meppel, Hilversum, Bloemendaal). In 1977 ging hij - alweer als een van de eersten - naar Poona, alwaar hij zijn grote spirituele Doorbraak mocht ervaren, gevolgd door een periode van jarenlange ononderbroken gelukzaligheid, een periode die in 1979 op schrift werd gesteld en als boek door De Driehoek werd gepubliceerd ("Vlinder in de Eeuwige Vallei"), gevolgd door het boekje "Levend Zen". Daaropvolgend richtte hij in 1981 de "Levend Zenschool" op, een unieke integratie van "Oost" en "West" met "voelend gewaarzijn" als uitgangspunt, doel en weg. Het punt is nu, dat Han Marie Stiekema i.t.t. wat in uw artikel vermeld staat, in de ruim tien jaar, voordat dr. R.Linschoten aan zijn vastentherapiecarriere begon, al het bovenstaande reeds tot stand gebracht had. Hij heeft geheel op eigen kracht, het fundament niet alleen van de vastentherapie - de geintegreerde aanpak van spiritualiteit, psychotherapie en geneeskunde - maar ook die van de natuurgeneeskunde in Nederland, zoals hier boven geschetst, gelegd. Hij is er de belangrijkste grondlegger van geweest, een rooskleurige basis, waarop (veel) later dr.R.Linschoten samen met zijn collega's slechts op hoefden voort te borduren en dat ook hebben gedaan. Wat mij nu hogelijk verbaast is - zonder aan het werk van dr.R.Linschoten tekort te willen doen - dat de carriere van Han Marie Stiekema niet alleen wordt genegeerd, maar dat tevens de feiten volledig zijn verdraaid. Zonder dat ik aanneem, dat dit opzettelijk is gebeurd, is het een grove miskenning van het werk van de ware pionier, de arts, therapeut en leraar, die zonder steun van derden en gedreven door een uitzonderlijke toewijding zo ongelooflijk veel tot stand heeft gebracht. Een werk, dat door de jaren heen een steeds grotere vervolmaking heeft ondergaan, culminerend in zijn huidige monumentale publicatie "Het Grote Leerproces": Een Nieuwe Spiritualiteit, Een Nieuwe Gezondheidszorg (waaronder het handboek "Flow System Therapy") en Een Nieuwe Samenleving. Het is kenmerkend voor hem, dat hij dit werk weer geheel onbaatzuchtig, ditmaal in het internet aan iedereen ter beschikking heeft gesteld. Ik heb deze brief geschreven uit respect voor een uitzonderlijk en beminnelijk mens, wiens werk - om het maar eens eufemistisch uit te drukken - in Nederland ten onrechte wordt onderbelicht. Ik zou het daarom zeer op prijs stellen, wanneer u de uitdaging zou aangaan, dit alsnog een positieve en waarheidsgetrouwe wending te geven, zodat aan Han Marie Stiekema recht kan worden gedaan. Mocht het u beter passen, dan zou ik er niets op tegen hebben, wanneer u deze brief onverkort in een van de volgende uitgaven van uw blad zoudt willen afdrukken*. Met de meeste hoogachting, Parijs, 24 januari 2004 J.R. vd W. *Wat niet is gebeurd. |
||||
        |
||||