VitalWorld: Dr. Han M. Stiekema: MESS-Multi Etiological Sumtotal Syndrome

1. De gezondheidssituatie is sinds de tweede wereldoorlog drastisch veranderd. Een van de meest ingrijpende factoren is de verschuiving van het individueel oorzakencomplex naar een situatie, waarin wij allen blootstaan aan een waaier van min of meer dezelfde ziektemakende invloeden. De individualistisch-analytische benadering viert nog steeds hoogtij, vandaar dat de geneeskunde dit niet heeft kunnen bijbenen. Vooral bij de reguliere geneeskunde is het grotendeels nog zo dat, wil de patient in aanmerking komen voor behandeling, hij of zij eerst in de gepreformeerde diagnostische schema’s dient te passen. In de wandelgangen horen we dan ook schertsende opmerkingen als: „De patient is er voor de dokter", de „opschuifgezondheidszorg" of „terminale zorg die terminale patienten creëert". De voornoemde diagnosen zijn immers alle gerelateerd aan cellulaire afwijkingen, ziekten die per definitie in het (laatste) chronische stadium thuishoren. Meestal heeft de patient dan al (vaak) decennia van prodromale stadia (aanloopstadia) achter de rug. De behandelende arts heeft voor klachten en symptomen behorend bij deze beginstadia - kennis van deze stadia heeft hij in zijn studie nooit opgedaan - gewoonlijk geen andere optie dan symptoomonderdrukkende medicijnen, middelen die de kwaal eerder verergeren dan verhelpen.

2. De „opkomst" van de zogenaamde „nieuwe risico’s" heeft de totnutoe zelfgenoegzame medische wereld echter wakker geschut. Ondanks alle medische, farmacologische, technologische en chirurgische inspanningen neemt ziekte eerder (alarmerend) toe dan af, samen met een onrustbarend aantal „nieuwe ziekten" en dat op steeds jongere leeftijd. Er zijn nu reeds 30.000 „verschillende ziekten" geregistreerd. Hetgeen in toenemende mate onrust, verwarring, onzekerheid en bezorgdheid in alle sectoren van de maatschappij teweegbrengt. Het in december 1998 gehouden congres in Den Haag* over de „nieuwe risico’s", een samenwerkingsverband tussen bedrijfsleven, overheid en verzekeraars, was er een eerste uiting van. Naast het directe belang van de patient, staan er immers grote financieel-economische belangen op het spel. Neem alleen al het ziekteverzuim en de sterk stijgende WAO uitkeringen. Uit de congresfolder: " Nieuwe risico’s hangen met name samen met de voortschrijdende technologie: Er sluipen steeds meer risico’s in onze samenleving die we niet hadden voorzien: DES, BSE, aandoeningen die samenhangen met het atoomrisico, klimaatverandering, beroepsziekten als asbestose en mesothelioom, RSI, EMF, OPS, gevolgen van het gebruik van bestrijdingsmiddelen, het millenniumvraagstuk. Nieuwe risico’s zijn niet met menselijke zintuigen waar te nemen, duiken - mede hierdoor - onverwacht op, missen vaak een wetenschappelijke onderbouwing, hebben een lange incubatietijd, zijn grootschalig, kunnen iedereen treffen en de samenleving ernstig bedreigen. En nieuwe risico’s passen naar hun aard en omvang moeilijk in traditionele verzekeringsoplossingen".

* Een congres, dat "om onduidelijke redenen" op het laatste moment werd geannuleerd...

3. De congresfolder geeft dus goed aan waar de schoen wringt: de traditionele aanpak van de gezondheidszorg faalt in toenemende mate en op grote schaal, daar waar het om de huidige gezondheidsbedreigende factoren gaat. Factoren die niet alleen „nieuwe risico’s" voortbrengen, maar tegelijkertijd ook de statistieken van de bestaande welvaartsziekten als hart- en vaatziekten, longaandoeningen, ziekten van het skelet, degeneratieve ziekten, mentale stoornissen en bijvoorbeeld kanker* verontrustend verder doen stijgen. Hoe gaat het doorgaans in zijn werk? Neem bijvoorbeeld ME. Allereerst wordt er een inventarisatie opgemaakt van de symptomen, in dit geval zijn dat chronische vermoeiheid, koorts, opgezwollen klieren, keelpijn, spier- en gewrichtspijnen, spijsverteringsstoornissen, duizeligheid, hoofdpijn, slaap- en concentratie-stoornissen, geheugen en gezichtsverlies. Dit samenstel aan symptomen wordt geisoleerd door er een speciale naam aan te geven: ME als een aparte entiteit, een geisoleerde SPECIFIEKE ZIEKTE. Zoals gebruikelijk wordt vervolgens de vraag naar de (specifieke!) „oorzaken" gesteld. Waarvoor dan uiteraard „intensief wetenschappelijk onderzoek" noodzakelijk is (...). Gezien „de complexiteit van de aandoening is het onderzoeksterrein zeer breed" zegt een ME patientenbrief. Vervolgens valt men echter prompt terug op het traditionele model, waarbij individualiserend en analyserend te werk wordt gegaan. Ziektegeschiedenis, laboratorium, objectief verifieren der bevindingen met regulier-klinische, bio-chemische, toxicologische en toch ook orthomoleculaire invalshoeken dienen te worden benut. Zo moet er nader onderzoek komen van hormoonachtige stoffen in het afweersysteem (cytokines), onderzoek naar onbekende virussen, dito op gebied van de endocrinologie, de neuro-fysiologie, de psychologie naast milieufactoren. In de reguliere geneeskunde, zo zegt de brief verder, is nog geen werkzame therapie voorhanden, in tegenstelling tot het alternatieve circuit, waar bijvoorbeeld diëten (tijdelijk) succes boeken.

* 40% stijging in de komende decennia...ondanks (of dankzij) onze toenemende technologische vooruitgang.

4. Wat direct opvalt is, dat er dus EERST een GIGANTISCH (in tijd, geld en inspanning) wetenschappelijke onderzoek „tussengeschoven" wordt, voordat de patienten enige werkzame therapie tegemoet kunnen zien. Prettig voor al die wetenschappers, onacceptabel voor de slachtoffers. Er wordt hier een grove denkfout gemaakt. In de eerste plaats zijn ziekten (vrijwel) nooit monocausaal, maar multicausaal. DE oorzaak van ME, migraine, hartinfarct of kanker bestaat dus bijvoorbeeld niet. Het zijn tegenwoordig altijd meerdere factoren die GEZAMENLIJK, GELIJKTIJDIG, ONONDERBROKEN en OVER EEN LANGERE PERIODE op de mens inwerken. Het tweede punt is, dat we die oorzakelijke factoren al kennen, in plaats van dat er nog naar gezocht zou moeten worden. Het heeft precies te maken met de „grootschalige risico’s voor de gehele samenleving", zoals vermeld in de bovengenoemde congresfolder. Het gaat daarbij om ziektemakende factoren, waar ieder tegenwoordig min of meer „onder te lijden" heeft. Deze zijn o.a.: industriële landbouw en dito voedsel, ongezonde voedings- en eetgewoonten, te weinig drinken, onvoldoende beweging, het amalgaamsyndroom en andere „haarden", iatrogene factoren (in- en bijwerkingen van geneesmiddelen), aangeboren afwijkingen, (chronische) vergiftigingen, radioactiviteit, de electro-magnetische vervuiling (EMF) en last but not least het „hebben als het onvermogen tot Zijn", de stress, de werkdruk, de overdaad aan indrukken en „informatie", de onmacht en de eenzaamheid, om maar eens iets te noemen.

5. Dit samenstel aan ziektemakende factoren treft IEDEREEN voortdurend en gelijktijdig. Het is een multifactoriële etiologie - een „oorzakelijk moeras" - waaraan niemand zich meer kan onttrekken. Iedereen is er dag en nacht aan blootgesteld. Dat dit samenstel een ononderbroken inwerking op lichaam en geest heeft, staat vast. Iedereen krijgt bijvoorbeeld tenminste tienduizenden verschillende chemische stoffen per dag binnen (waarvan nog niet 1% op schadelijkheid is onderzocht), iedereen leeft permanent in een electrosoep van de meest verschillende soorten straling, waar geen ontsnappen aan is, „iedereen heeft stress", de meesten hebben amalgaam in de mond en slikt regelmatig reguliere medicijnen. Diezelfde meerderheid leeft bovendien ongezond met slechte voeding, te weinig drinken, een overmaat aan genotmiddelen en onvoldoende beweging. Dit „sumtotal" aan etiologische factoren werkt op de mens in o.a. door ophoping, potentiering, synergie, resonantie en facilitatie. De mate van inwerking en dus de schadelijkheid, is afhankelijk van de kwetsbaarheid van de betrokken persoon (ongeborenen, babies, kinderen en ouderen), het zwaartepunt van de inwerking (de een heeft meer te verduren van electro-smog, de ander van amalgaam), de individuele biografie (de uitwerking is vooral daar te verwachten waar iemand vanuit zijn/haar verleden een „zwakke plek" opliep, het „wreekt zich in de zwakste schakel"), het synergistische effect van de verschillende inwerkingen (de „nieuwe risico’s" zijn o.a. de resultante van het gezamenlijke effect van bijvoorbeeld antibiotica, pesticiden en additiven in de voeding, roken, de 70.000! verschillende chemicaliën in ons huis, electro-smog van het draadloze telefoonnet, de CO en het benzeen uit onze auto, kwikvergiftiging vanuit het amalgaam etc.etc., genoeg reden om die geruststellende „veilige" maximaaldoseringen en grenswaarden van gif en straling grondig te wantrouwen, het is - al of niet opzettelijk - boerenbedrog). De cijfers zijn immers vernietigend: ondanks al deze „beschermende maatregelen" gaat onze gezondheid hals over kop achteruit.

6. Naast de oorzakelijke factoren zijn ook de gevolgen bekend. Hoe het bovengenoemde oorzakencomplex zich in het lichaam uitwerkt, wordt het secundaire complex genoemd. Het samenstel aan bovengenoemde etiologische factoren wreekt zich allereerst als stoornissen van het „stroomsysteem", het dynamische evenwicht tussen input, verwerking en output van respectievelijk voeding, vocht, afvalstoffen, straling en toxinen. Hetgeen verder onderverdeeld wordt in zeven stadia: voeding, vertering, bloedsomloop, assimilatie, verbranding, ontgifting en uitscheiding. Het uit zich ondermeer als verteringsstoornissen, al of niet met zelfvergiftiging vanuit de eigen darm, verstoring van de darmflora, infectieziekten en ontstekingen, schimmelinfecties (candida), hypoglycemie, deficiënties (vitaminen, mineralen en spore-elementen), oververzuring, enzymbeschadiging, voedselintolerantie, indikking van het bloed (Hct), verdikking van de basaalmembraan van de capillairen met permeabliteitsproblemen van voedings- en afvalstoffen naar en van de cellen, risicofactoren in het bloed, verslakking van het bindweefsel, verminderde 0₂verzorging, terugvergiftiging van afval- en gifstoffen, overbelasting van lever en nieren, locale acidosen, allergieën, verminderde melatonineproductie en algehele verzwakking van het immuunsysteem. Door het voornoemde oorzakencomplex, plus de gevolgen ervan in ons interne milieu, komt de cel toenemend onder druk te staan, totdat de veelzijdige stoornissen en beschadigingen een kritische grens bereiken. Weinig is er dan nodig - een griep, vermoeidheid, vliegreis, stress of zelfs het drinken van een kop koffie „als de druppel die de emmer doet overlopen" - waardoor de cel „plotseling" ontspoort. Hetgeen zich uit in stoornissen van de celmembraan, de cellichaampjes, de celademhaling, het DNA (onze genetische „pool"), hormonale disregulaties, verstoringen van de hersenfunctie en het EEG, vegetatieve stoornissen als een sympaticusfixatie (stress) met tot slot mentale en psychische problemen.

7. De zichtbare uitingen hiervan hebben wij, keurig zoals het hoort, in aparte vakjes ondergebracht: de „nieuwe risico’s", in feite behoren zij echter tot het tertiaire complex van het MESS. Het zijn o.a. niet alleen ernstige voedselintolerantie, dito allergie, RSI, PMS, ME, EMF (electro-magnetic fields), fibromyalgie, maar ook chronische verteringsstoornissen, de gevolgen van zelfvergiftiging vanuit de eigen darm, ontstekingen al of niet met ziektemakende invloed elders in het lichaam („haarden"), het amalgaamsyndroom, depressie, slaapstoornissen, overgangsklachten, vroegtijdige veroudering, immuunzwakte, onvruchtbaarheid, virusziekten en vergiftigingen. In plaats van „aparte ziekten" zijn zij in werkelijkheid niets anders dan aspecten van de gevolgen van eenzelfde overkoepelende oorzakengroep. Ook de bestaande welvaartsziekten (quarternaire complex) - als bijvoorbeeld migraine, asthma, hoge bloeddruk, hartinfarct, beroerte, ouderdomsdiabetes, huidziekten, osteoporose, lage rugpijn, rheuma, degeneratieve ziekten, de ziekte van Crohn, spastisch colon, vele vrouwenziekten, Alzheimer, kanker en talloze andere aandoeningen - passen in deze rij, zij zijn de chronische stadia van voornoemden en hebben, evenals deze, het MESS als GEMEENSCHAPPELIJKE NOEMER. Persoonsgebonden ziekten zijn dus niets anders dan de uitkomst van het bovengenoemde „sumtotal", in interactie met de specifieke gezondheidstoestand en de biografie van de individuele patient: variaties op hetzelfde thema. De "veilige dosering" van slechts een bepaalde factor vast te stellen, zonder de andere factoren plus de individuele kwetsbaarheid erin te betrekken, is dus boerenbedrog. Het overal aanwezige „sumtotal" is de determinerende factor, beslissend voor het individuele „noodlot". Onderzoek waarbij de oorzaken verward worden met de gevolgen (functioneel, biochemisch, hormonaal, genetisch, pathologisch-anatomisch) - bijvoorbeeld "hartinfarct als gevolg van vaatafsluiting" - is daarom niet alleen overbodig, maar ook misleidend. Het laat een rookgordijn op ten aanzien van de overal aanwezige gemeenschappelijke ziektemakende factoren, het thema van het Haagse verzekeraarscongres. Het punt is, dat je met terminale diagnostiek geen voorzorggeneeskunde bedrijven kunt. Coronaire afsluiting is geen „oorzaak" van hartinfarct, maar beiden zijn late stadia in een lange pathologische ontwikkeling. Om deze manier ben je dus altijd te laat. Er hoeft dus niet op de „uitkomst van wetenschappelijk onderzoek" gewacht te worden. In plaats van slechts een lijn terug te vervolgen, wordt het brede spectrum, het "veld" onder de loep genomen. Er kan in alle bovengenoemde gevallen ONMIDDELLIJK met preventie en therapie worden begonnen.

8. Zij bestaat uit het zoveel mogelijk wegnemen cq verminderen van de ziektemakende factoren, zoals bijvoorbeeld het (collectief) vervangen van het amalgaam door kunststof vullingen en het saneren van het huis op electro-smog. Vroegdiagnostiek als de ziektegeschiedenis, uitgebreid lichamelijk onderzoek, humoraalpathologie, stroomsysteem en bijvoorbeeld de homotoxicologie¹ zorgen samen voor medisch objectieve bevindingen, waarvan de geldigheid op geen enkele wijze onderdoet voor die van het bestaande reguliere onderzoek en diagnostiek. Vervolgens worden de klachten gecorrigeerd door optimalisering van bovenvermelde basisfuncties (stroomsysteem): gezonde voeding, sanering van de darm, verbetering van de bloedsomloop, aanvullen van deficiënties (supplementen), aanzetten van de stofwisseling, ontzuring, fitness en zweten, verbetering van zuurstof-utilisatie van de cellen, haardsanering, versterking van het immuunsysteem en het bevorderen van ontgifting en uitscheiding. Waar nodig aangevuld met zingevingsgesprekken, ontspanning en eenvoudige zelfhulppsychotherapie. Schadelijke milieu- en werkfactoren dienen gesaneerd te worden. Invoering van ecologische landbouw en productie van gezonde voeding, het GSM telefoonnet via een kabel in plaats van door de ether, de Zweedse norm voor computers en een gifvrije woon- en werkplek bijvoorbeeld. Aldus doende blijken „ziekten" als RSI, ME, fibromyalgie, PMS etc. etc. snel te verbeteren, zij blijken geen op zichzelf staande „entiteiten" te zijn, maar verschillende aspecten van eenzelfde syndroom: het „Multi Etiological Sumtotal Syndrome", uiteraard met voor ieder weer andere accenten. Het bewijst, dat de individualistisch-analyserende effectbenadering totaal ontoereikend is. Een volledig nieuwe (wetenschappelijke) benadering is nodig, een die de samenhangen en wisselwerkingen benadrukt, aangezien daar de sleutel ligt en niet in het detail. Het doel is een „een gezonde geest in een gezond lichaam in een gezonde samenleving". Het baanbrekende concept van het „stroomsysteem", samen met bijbehorende therapie - het optimaliseren van de basisfuncties, met daardoor „automatisch" verbetering van de gevolgtoestanden - zoals door mij ontwikkeld - maakt dit mogelijk. Laten we de handen in elkaar slaan met zelf- en wederzijdse hulp om de grootste gezondheidsuitdaging aller tijden aan te gaan.

ISBN 90-70525-27-5

Last update:03/19/06